مدل grow کوچینگ
3 بهمن 1403
1 دیدگاه
Menu
پشتیبان سایت
مدل GROW یکی از شناخته‌شده‌ترین ابزارهای کوچینگ است که با ساختاری ساده و هدفمند، مراجعان را در تعیین اهداف، شناسایی موانع و طراحی اقدامات مؤثر همراهی می‌کند. این مدل به کوچ‌ها کمک می‌کند تا جلساتی نتیجه‌بخش برگزار کرده و مراجعان را در مسیر پیشرفت و دستیابی به نتایج ملموس هدایت کنند.
اما این مدل چگونه شکل گرفت؟ مدل GROW در اواسط دهه ۱۹۸۰ در انگلستان توسعه یافت و ابتدا در کوچینگ سازمانی و مدیران به‌کار گرفته شد. این مدل برای نخستین بار در سال ۱۹۹۲ توسط “سر جان ویتمور” (Sir John Whitmore) در کتاب «کوچینگ برای عملکرد» معرفی شد.
پیش از آنکه مدل به نام GROW شناخته شود، برای مدتی بدون این عنوان استفاده می‌شد. به گفته “ویتمور”، “مکس لندسبرگ” (Max Landsberg) در گفت‌وگو با “گراهام الکساندر” (Graham Alexander) نام GROW را پیشنهاد داد. در همین حال، “آلن فاین” (Alen Fine) نیز ادعا می‌کند که او همراه با “ویتمور” و “الکساندر” این مدل را توسعه داده است. “فاین”، که کار خود را به‌عنوان مربی تنیس آغاز کرد، نظریه «بازی درونی» تیموتی گالوی (Timothy Gallwey) را از دنیای ورزش به کوچینگ تجاری آورد.
در نتیجه، مدل GROW حاصل مشارکت و تلفیق ایده‌های چندین فرد است و همین تعامل چندجانبه باعث شده این ابزار به یکی از پرکاربردترین مدل های کوچینگ در جهان تبدیل شود. در ادامه، به جزئیات این مدل، مراحل کلیدی آن و نحوه به‌کارگیری آن در جلسات کوچینگ خواهیم پرداخت.
مدل GROW یکی از محبوب‌ترین و موثرترین چارچوب‌های کوچینگ در جهان است که مسیری روشن و ساده برای رشد و پیشرفت مراجعان فراهم می‌کند. این مدل با ایجاد ساختاری شفاف، به کوچ‌ها و مراجعان کمک می‌کند تا در جلسات کوچینگ، اهداف خود را به‌وضوح شناسایی کنند، موانع را بررسی کنند، ایده‌پردازی کنند و در نهایت با برنامه‌ریزی دقیق، اقداماتی هدفمند انجام دهند.
مدل GROW شامل چهار مرحله کلیدی است که تمامی عناصر یک جلسه کوچینگ موفق را در بر می‌گیرد:
این مدل به دلیل سادگی و قدرت تأثیرگذاری، ابزاری ارزشمند برای کوچ‌ها است و مراجعان را در مسیر رشد و دستیابی به نتایج ملموس همراهی می‌کند. با تکیه بر این رویکرد، کوچ‌ها می‌توانند فضایی الهام‌بخش و هدفمند برای کشف پتانسیل‌ها و غلبه بر چالش‌ها ایجاد کنند.
⚠️نکته بسیار مهم⚠️ هرچند ممکن است در ابتدا مدل گرو را به‌عنوان یک روش یا چارچوبی برای تنظیم دستور جلسات خود استفاده کنید، اما نیازی نیست که ترتیب مراحل را به‌طور دقیق و سختگیرانه دنبال کنید. در واقع، مدل GROW تنها راهنمایی است که عناصر اصلی یک جلسه کوچینگ مؤثر و متمرکز بر راه‌حل را به شما نشان می‌دهد. این انعطاف‌پذیری به کوچ‌ها امکان می‌دهد تا با توجه به نیازهای مراجع، جلساتی پویا و هدفمند برگزار کنند.
مدل GROW یکی از موثرترین و امتحان‌پس‌داده‌ترین چارچوب‌های کوچینگ است که نتایج آن در عمل بارها ثابت شده است. این مدل نتیجه‌محور است و همواره مراجع را به سوی انتخاب و اجرای اقدامات عملی هدایت می‌کند. ساختار ساده و شفاف این روش، آن را به ابزاری کاربردی تبدیل کرده است که به‌راحتی می‌توان آن را به خاطر سپرد و در جلسات کوچینگ از آن بهره برد. با کمک این مدل، کوچ می‌تواند با حفظ آرامش، تمرکز خود را بر عناصر اصلی جلسه حفظ کرده و مسیر گفت‌وگو را به‌طور مؤثری مدیریت کند.
نکته‌ای که باید به آن توجه داشت، اهمیت مشخص کردن موضوع اصلی در این مدل است. این ویژگی به‌ویژه در شرایطی که مراجع موضوعات را به‌صورت پراکنده و نامشخص مطرح می‌کند، بسیار راهگشا است. مدل GROW به کوچ‌ها کمک می‌کند تا با شفاف‌سازی موضوع، مسیر جلسه را به سمت نتایجی روشن و هدفمند هدایت کنند.
هدف‌گذاری در جلسه کوچینگ یکی از مهم‌ترین اصولی است که تضمین می‌کند مراجع به آنچه نیاز دارد، دست پیدا کند. داشتن هدف به کوچ کمک می‌کند تا زمان جلسه را به‌خوبی مدیریت کرده و تمرکز جلسه را حفظ کند. کوچینگ با سایر روش‌های درمانی تفاوت دارد؛ چرا که به جای پرداختن به گذشته، بر اقدام و تغییر متمرکز است. در این فرایند، کوچ به مراجع کمک می‌کند تا هدف خود را از جلسه مشخص کند. این موضوع باعث می‌شود مراجع احساس کند ارزشی دریافت کرده، یاد گرفته و رشد کرده است.
اگر مراجع از موضوع اصلی دور شود (که اغلب این اتفاق می‌افتد)، هدف‌گذاری به کوچ اجازه می‌دهد تا با طرح پرسش‌هایی، جلسه را به مسیر اصلی بازگرداند. به عنوان مثال، کوچ می‌تواند بگوید:
“به نظر می‌رسد داریم از مسیر خارج می‌شویم. هدف شما برای این جلسه … بود؛ ترجیح می‌دهید روی چه بخشی تمرکز کنیم؟”
این روش به‌ویژه زمانی مفید است که مراجع تمایل به تعریف داستان‌های طولانی دارد.
اگر جلسه بدون هدف مشخص آغاز شود، ممکن است با مشکلات زیر مواجه شوید:
وقتی مراجع با یک موضوع کلی وارد جلسه می‌شود، وظیفه کوچ این است که آن را به یک هدف مشخص تبدیل کند. موضوع ممکن است گسترده باشد، اما هدف باید شفاف و عملیاتی باشد. کوچ می‌تواند ابتدا با شناخت وضعیت موجود مراجع، به او کمک کند تا هدفی روشن تعیین کند. در ادامه، این هدف در مراحل ایده‌ها (Options) و اقدام (Will) مورد استفاده قرار می‌گیرد تا اطمینان حاصل شود اقدامات در راستای هدف تعیین‌شده هستند.
بخش R، جایی است که مراجع وضعیت فعلی خود را درک کرده و بررسی می‌کند که چگونه به این نقطه رسیده است. این مرحله فرصتی را برای کوچ فراهم می‌کند تا با مشاهده، پرسش، چالش و ارائه بازخورد، به مراجع کمک کند تا تصویر واضح‌تری از شرایط کنونی خود به دست آورد. در این مرحله به پرسش‌هایی مانند:
پرداخته می‌شود تا کوچ بتواند موقعیت فعلی مراجع را شناسایی کند و بررسی کند این شرایط چگونه بر او اثر می‌گذارد.
کاوش در وضع موجود، خودآگاهی مراجع را افزایش داده و به او کمک می‌کند ارزش‌ها، باورها، عادت‌ها و اولویت‌های خود را شناسایی کند. کوچ با کشف باورها، احساسات و شهود مراجع (که گاهی برای خود او ناشناخته‌اند)، فضایی برای رشد و بینش عمیق‌تر فراهم می‌آورد.
این مرحله می‌تواند دلیل اصلی یا عمیق‌ترِ اینکه چرا مراجع در حال حاضر پیشرفتی نداشته را آشکار کند و به کوچ اجازه دهد موانع و انگیزه‌های او را دقیق‌تر بشناسد.
❗نکته: اگر جلسه حس خشک بودن یا فاقد الهام دارد، احتمالاً بخش R به‌اندازه کافی عمیق بررسی نشده یا زمان کافی به آن اختصاص نیافته است.
موضوع و هدف جلسه مشخص می‌کند که در بخش R چه مواردی بررسی شود. در بسیاری از جلسات، بیشتر زمان صرف این بخش می‌شود زیرا شناخت دقیق وضع موجود، انگیزه‌ای قوی برای تغییر در مراجع ایجاد می‌کند. این مرحله زیربنای طوفان فکری و اقدامات عملی در بخش‌های بعدی است.
در عمل، ممکن است برخی از ایده‌ها یا اقدامات در همین مرحله ظاهر شوند. با این حال، کوچ باید اطمینان حاصل کند که اقداماتی که مراجع انتخاب می‌کند، به دلایل عمیق‌تر مرتبط باشند، نه صرفاً دلایل سطحی. یک جهش زودهنگام به سمت راه‌حل می‌تواند منجر به اقدامات غیرموثر شود که انگیزه لازم برای حرکت رو به جلو را فراهم نمی‌کند.
در صورت مناسب بودن شرایط، ممکن است کوچ در میانه بخش R وارد طوفان فکری (O) یا حتی مرحله اقدامات (W) شود. اما همیشه این امکان وجود دارد که دوباره به بخش R بازگردید و مطمئن شوید که مراجع به‌طور کامل به هدف جلسه دست یافته است.
❗نکته: نگران پیچیدگی نباشید؛ در عمل ساده‌تر از چیزی است که به نظر می‌رسد. کافی است روی هدف مراجع متمرکز بمانید و مراحل R، O و W را به هر ترتیبی که برای مراجع مناسب است، بررسی کنید تا در نهایت یک برنامه اقدام متعهدانه ایجاد شود.
اگر مراجع می‌توانست به‌تنهایی مشکلات خود را حل کند، احتمالاً این کار را انجام می‌داد و نیازی به کوچ نداشت. آنچه اغلب مراجع به آن نیاز دارد، کمک در طوفان فکری یا حمایت برای انجام اقداماتی است که به تعویق افتاده‌اند.
این اقدامات می‌توانند شامل اصلاح یک عمل موجود، الهام بخشیدن به مراجع برای برداشتن گامی بزرگ‌تر، یا حتی کوچک‌تر کردن یک اقدام برای دست‌یافتنی‌تر شدن آن باشند. در هر صورت، کاوش در بخش O و ایجاد فضایی برای کشف ایده‌ها، اغلب بینش‌ها و نتایج ارزشمندی برای مراجع به همراه دارد.
کاوش گزینه‌ها معمولاً پس از بررسی دقیق وضع موجود (بخش R) انجام می‌شود. اما ذهن انسان همیشه به‌صورت خطی عمل نمی‌کند. هنگام طوفان فکری برای یافتن گزینه‌ها، ممکن است لایه‌های جدیدی از واقعیت مراجع آشکار شود که نیاز به بررسی دوباره دارد.
گاهی اوقات، مراجع از قبل می‌داند چه اقدامی می‌خواهد انجام دهد، و کوچ می‌تواند مرحله طوفان فکری را حذف کند. بنابراین، انعطاف‌پذیر باشید و همواره روی ایده‌ها و اقداماتی تمرکز کنید که مراجع را به هدف جلسه نزدیک‌تر می‌کند.
بدون محدودیت ایده‌پردازی کنید: در طوفان فکری، اجازه دهید هر ایده‌ای بیان شود، حتی اگر عجیب یا غیرعملی به نظر برسد. گاهی بهترین راه‌حل‌ها از نسخه‌ای تغییر یافته از ایده‌های غیرمعمول به دست می‌آیند. به مراجع یادآوری کنید که بیان ایده‌ها به معنای عملی کردن آن‌ها نیست.
زمان کافی اختصاص دهید: بهترین و عملی‌ترین اقدامات معمولاً در انتهای این مرحله ظاهر می‌شوند. بنابراین عجله نکنید.
تمرکز بر “ممکن” به جای “محتمل”: برای مراجعانی که در شناسایی آزادانه ایده‌ها مشکل دارند، تاکید کنید که ابتدا روی آنچه ممکن است تمرکز کنند، نه آنچه محتمل یا محتمل‌تر به نظر می‌رسد.
ریچارد مانلیس می گوید:
“اکثر مسائل و تصمیماتی که روزانه با آن‌ها روبه‌رو می‌شویم، چندین راه‌حل ممکن دارند. اگر فرد بتواند ذهن خود را به خلق راه‌حل‌های بیشتر باز کند، احتمال رسیدن به بهترین راه‌حل افزایش می‌یابد.”
ماهیت کوچینگ، تسهیل‌گری در تغییر است. این تغییر معمولاً – و نه همیشه – به معنای انجام اقداماتی توسط مراجع است. در اینجا وارد بخش W می‌شویم، جایی که مراجع اقدامات لازم برای پیشرفت را مشخص و به آن‌ها متعهد می‌شود. این اقدامات می‌توانند شامل تغییر رویکرد، انجام کاری، یا حتی تغییر در نحوه نگرش مراجع باشند.
به عنوان مثال، اقدام مراجع ممکن است توجه به احساسات خود، متوقف کردن آگاهانه یک عمل، یا حتی تصمیم به انجام هیچ کاری در یک موقعیت خاص باشد. نکته کلیدی در این بخش این است که اطمینان حاصل کنید مراجعان به طور کامل به اقداماتی که انتخاب کرده‌اند متعهد می‌شوند. برای این منظور، موارد زیر باید بررسی شوند:
بخش W اوج کار در یک جلسه کوچینگ است. در این مرحله، مراجع از ایده‌های مطرح‌شده در بخش O استفاده کرده و تصمیم می‌گیرد چه اقداماتی انجام دهد. مراجع باید این اقدامات را مرور کرده و یکی یا چند مورد را که او را به هدف جلسه نزدیک‌تر می‌کند، انتخاب کند.
نکته: ممکن است مراجع اقداماتی را شناسایی کند که با هدف جلسه مرتبط نیستند. در این موارد، اطمینان حاصل کنید که حداقل یک اقدام مرتبط با هدف جلسه توسط مراجع انتخاب شود تا جلسه با حداکثر رضایت و دستاورد به پایان برسد.
نیتیا شانتی می گوید:
“وقتی علاقه‌مند هستیم، کاری که راحت است را انجام می‌دهیم. وقتی متعهد هستیم، هر کاری که لازم باشد انجام می‌دهیم.”
کارشناس سئو و دانش پذیر سطح یک آموزش کوچینگ
جدیدترین نوشته ها
دسته بندی ها
"*" indicates required fields
یک پاسخ
سلام به آکادمی خوب فراکوچ
زهرا هستن دانش پذیر دوره 70 سطح یکتون
خواستم تشکر کنم بابت نمونه سوال های خوبی که برای مراحل مدل گرو گذاشتین