استعاره در کوچینگ

درک موقعیت مراجع:

پیش از استفاده از استعاره برای مراجعین، مهم است که مربی بتواند به‌طور کامل وضعیت و چالش‌های مراجع را بشناسد. ممکن است استعاره‌ای که برای یک مراجع موثر است، برای دیگری بی‌ربط باشد. بنابراین، مربیان باید وقت کافی را صرف شناخت دقیق‌تر مراجعان کنند.

فرض کنید یک مربی با مراجع درگیر مشکلات خانوادگی کار می‌کند. این مراجع ممکن است با مسائل مختلفی همچون تنش‌های ارتباطی با اعضای خانواده، احساس انزوا یا نبودن ارتباط مناسب دست‌وپنجه نرم کند. اگر مربی این چالش‌ها را به‌خوبی درک نکند، استعاره‌ای که استفاده می‌کند ممکن است برای مراجع بی‌تأثیر باشد و کارایی لازم را نداشته باشد.

به همین دلیل، مربی باید با دقت به صحبت‌های مراجع گوش دهد و بازخورد مناسبی ارائه دهد تا به شناخت دقیقی از مسائل مراجع برسد. وقتی مربی به این شناخت عمیق دست پیدا کند، می‌تواند استعاره‌ای انتخاب کند که با تجربیات مراجع همخوانی داشته باشد و تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد. این موضوع باعث می‌شود مراجع احساس کند که مربی او را به‌خوبی درک کرده است و در مسیر درستی قرار گرفته است.

انتخاب استعاره مناسب:

وقتی مربی وضعیت مراجع را به‌خوبی درک کرد، می‌تواند استعاره‌ای را انتخاب کند که با موقعیت و تجربه‌های مراجع هماهنگ باشد. استعاره باید هم ساده و قابل فهم باشد و هم به‌اندازه کافی تاثیرگذار باشد تا به تغییر نگرش مراجع کمک کند.

به‌عنوان‌مثال، فرض کنید مربی با مراجعی کار می‌کند که از تغییرات زندگی می‌ترسد. مربی ممکن است بگوید: “ترس از تغییرات مانند ورود به دریاچه‌ای ناشناخته است؛ در ابتدا ممکن است حس ناامنی و شک داشته باشید، اما با هر قدمی که در آب برمی‌دارید، اطمینان و آرامش بیشتری به دست می‌آورید.”

در این مثال، استعاره ترس مراجع از تغییرات را به‌صورتی ملموس و قابل درک به تصویر می‌کشد. این نوع استعاره ساده اما قدرتمند است و می‌تواند به مراجع کمک کند تا با تغییرات زندگی بهتر کنار بیاید.

توضیح استعاره:

پس از انتخاب استعاره، مربی باید آن را به‌صورتی روشن و گویا برای مراجع توضیح دهد. استفاده از زبان توصیفی و ترسیم تصویری واضح از استعاره به مراجع کمک می‌کند تا آن را در ذهن خود تجسم کند.

برای مثال، اگر مربی با مراجعی که دچار اضطراب اجتماعی است کار می‌کند، ممکن است بگوید: “تصور کن که اضطراب اجتماعی تو مانند دیواری است که بین تو و دیگران قرار گرفته. شاید در ابتدا این دیوار بلند و نفوذناپذیر به نظر برسد، اما با برداشتن قدم‌های کوچک، می‌توانی آجر به آجر آن را برداری و با دیگران ارتباط بیشتری برقرار کنی.”

این تصویر واضح و ملموس به مراجع کمک می‌کند تا بهتر اضطراب اجتماعی خود را درک کند و بداند که با گام‌های کوچک می‌تواند تغییراتی ایجاد کند.

استفاده از سؤالات باز:

بعد از توضیح استعاره، مربی باید از سؤالات باز استفاده کند تا مراجع بتواند بیشتر در مورد استعاره فکر کند و ارتباط آن را با وضعیت خودش بررسی کند. این سؤالات به مراجع کمک می‌کنند تا استعاره را به زندگی و موقعیت خود متصل کند و تأمل بیشتری داشته باشد.

برای مثال، مربی می‌تواند بپرسد: “این تصویری که از دیوار گفتم، چطور با تجربیات تو در محیط‌های اجتماعی تطابق دارد؟” یا “آیا این استعاره به تو کمک می‌کند تا راه‌های کوچکی برای مقابله با اضطرابت پیدا کنی؟”

این نوع سؤالات باعث می‌شوند که مراجع بیشتر در مورد استعاره فکر کند و با آن ارتباط عمیق‌تری برقرار کند.

انعطاف‌پذیر باشید:

مربیان باید در انتخاب و استفاده از استعاره‌ها انعطاف‌پذیر باشند. ممکن است یک استعاره با مراجع همخوانی نداشته باشد؛ در این صورت، مربی باید آماده باشد تا استعاره‌های دیگری را امتحان کند تا به گزینه‌ای برسد که برای مراجع مؤثرتر باشد.

انعطاف‌پذیری در انتخاب و تغییر استعاره‌ها از مهم‌ترین بخش‌های فرآیند کوچینگ است. اگر یک استعاره به نظر مربی مناسب نباشد، باید سعی کند استعاره‌ای پیدا کند که با تجربیات و نیازهای مراجع هماهنگ‌تر باشد.

تقویت استعاره:

در طول جلسه، مربی باید با تکرار و تقویت استعاره به مراجع کمک کند تا آن را در زندگی خود به کار بگیرد. استفاده از استعاره در جلسات می‌تواند به مراجع در ایجاد دیدگاه‌های جدید و کسب بینش عمیق‌تر کمک کند.

برای مثال، مربی می‌تواند در طول جلسه از استعاره دیوار بارها استفاده کند تا مراجع بتواند هر بار که با احساس اضطراب روبرو می‌شود، به یاد این استعاره بیافتد و به تدریج یاد بگیرد که چگونه با آن مقابله کند و دیوارهای ذهنی خود را بردارد.