امروزه هر شخص با قصد و نیت خاص خود وارد دنیای کوچینگ می شود؛ برای مثال یک نفر میخواهد روی افزایش مهارتهای نرم خود سرمایهگذاری کند، یک نفر برای ارتباط بهتر با اطرافیان و توسعه شغلی کوچینگ را دنبال می کند و یا حتی یک نفر قصد دارد از مربیگری به عنوان شغل پارهوقت یا تماموقت استفاده کند.
پیدا کردن مراجع برای اکثر افراد فعال در حوزه کوچینگ دغدغه ای اساسی به حساب می آید. البته بعضی از افراد که شبکه ارتباطی گسترده ای دارند و به عنوان مشاور یا منتور فعالیت میکنند از این دایره خارج اند. در این مقاله به بررسی نکاتی که موجب بهبود کسب کار شما به عنوان یک دانش پذیر کوچینگ خواهد شد، می پردازیم.
کسب و کارِ کوچینگ
کوچینگ یک خدمت فرد به فرد است و ظرفیت ارائه خدمات کوچینگ برای هر کوچ در طول یک دوره، بیشتر از 40 نفر نیست (برای شخصی که به کوچینگ بعنوان شغل نگاه و تمام وقت کار کند).
با فرض اینکه فقط یک درصد از افراد جامعه نیازمند خدمات کوچینگ باشند، حداقل به چهار تا پنج هزار کوچ حرفه ای نیاز داریم تا بتوانیم بگوئیم به جامعه خدمات ارائه می دهیم.
از طرفی همان طور که اشاره کردیم، خیلی از افرادی که در دوره های آموزش کوچینگ شرکت می کنند، با هدف کسب یک مهارت برای خود، اطرافیان، خانواده است و صاحبان کسب و کار و یا افراد شاغل بعنوان مهارت ارتباطی به کوچینگ روی می آورند و اصلاً بعنوان شغل به آن نگاه نمی کنند. پس در نظر داشته باشید با وجود تعداد بالای دانشپذیران در حوزه مربیگری، برای همه بازار کار خوبی در این رشته وجود دارد.
از کجا شروع کنیم؟
در دنیا هیچ خدمتی پیدا نمی شود که متقاضان آن، گذرا و موقتی باشند. به گونه ای که هر چه حساسیت حرفه مورد نظر بیشتر باشد دقت افراد در انتخاب هم بالاتر خواهد رفت. برای انتخاب بهتر، افراد سعی میکنند از مشتریانی که در گذشته تجربه استفاده از آن مهارت را داشتند، پرس و جو کنند تا بنا به میزان رضایت آنها تصمیم گیری و اقدام انجام دهند.
آیا برگزاری جلسات کوچینگ با بستگان درجه یک و خانواده مجاز است؟
به دو دلیل کار سختیست:
- شاید بتوان فضای بدون قضاوتی را ایجاد کرد اما نمی توان فضای بدون پیشینه ای را ساخت؛ بطور مثال در مسائلی مانند انتخاب رشته شاید بتوان با خاموش کردن ذهن، جلسه کوچینگ را اجرا کرد؛ اما در برخی از مسائل کوچ به دلیل اطلاع از پیشینه فرد، نمی تواند ذهن خود را خاموش کند پس سوالات را در همان جهتی که فکر می کند درست است می پرسد و فرد را مورد قضاوت قرار می دهد.
- حتی اگر کوچ بتواند قضاوت نکند، طرف مقابل نمی تواند به کوچ اعتماد کند و فکر می کند که مورد قضاوت کوچ قرار می گیرد و به همین علت راحت نیست و حرفهایش را کامل نمی زند.
در روابط نزدیک تر مانند همسر یا فرزند کار سختتر است؛ طرف مقابل شما عملاً نباید متوجه شود که در حال تکنیک زدن هستید و روی او فن پیاده می کنید، زیرا اگر متوجه شود گارد می گیرد.
تمرین با خانواده یک تیغ دو لبه است که ممکن است با شکست رو به رو شود. اما نکته قابل توجه این است که مارکت یک کوچ از اطرافیان او شروع می شود. توصیه می شود با افراد نزدیک خود فقط درصورت درخواست خود شخص جلسه کوچینگ برگزار کنید؛ با تمام شوقی که دارید، خود را کنترل کنید تا درجمع های دوستانه و صمیمی در ذوق شما زده نشود.
نکته بعدی این است که اگر خانواده تغییرات مثبت شما را ببینند، حتماً به شما فیدبک و بازخوردهای خوب و مثبت می دهند. شما به عنوان یک مربی می توانید تمام مهارت های کوچینگ از جمله همدلی، پرسشگری، بازخورد، گوش کردن فعال و … را با خانواده تمرین کند.
فراموش نکنید آدمهای اطراف ما مبلغ ما هستند. کوچ برای رعایت اخلاق حرفه ای نمی تواند افراد نزدیکش را به زور به کوچ شدن دعوت کند اما می تواند به وسیله آنها به سایرین معرفی شود.
شما با مشتریهایتان شناخته میشوید!
نه فقط در کسب و کار مربیگری، بلکه در همه حرفه ها خدمتی که به افراد ارائه می دهید معرف شماست. شما می توانید برای ترویج و معرفی فعالیت خود اقدامات زیر را انجام دهید:
- ارائه خدمات خود را رایگان شروع و در گذر زمان افزایش قیمت داشته باشید؛
- در ازای دریافت مبلغ از مشتریان خود خدمات بگیرید؛
- از مراجعین خود بخواهید شما را به بقیه معرفی کنند؛
- در شبکههای اجتماعی مهارت های خود را نشان دهید؛
- شبکه سازی کنید، دایره و افراد اطراف خود را از همین حالا گسترش دهید؛
- از فضا و موانع ذهنی خود عبور کنید؛
- با پیج شخصی کار نکنید و پیج عمومی داشته باشید؛
فراموش نکنید، یک دفعه نمی توانید خود را به عنوان کوچ سطح یک معرفی کنید. لازم است آرام آرام با تولید محتوا در شبکه های مجازی در مباحثی مانند توسعه فردی، هدف گذاری و… زمینه شناخت خود را ایجاد و ذهن مخاطب را آماده سازی کنید.