کوچینگ کودکان چیست؟

برای بسیاری از جوانان در دنیای مدرن امروزی، فهرستی از خواسته‌هایی که با آن مواجه هستند بی‌پایان است. از تحصیل در مدرسه گرفته تا مدیریت انتظارات معلمان، والدین و دوستان، مهارت‌های اجتماعی و موفقیت در سرگرمی‌هایشان، سلامتی، پیشرفت شخصی و درک ساده دنیای اطرافشان.

هر پدر و مادری می‌خواهد فرزندش موفق شود و هیچکس نمی‌خواهد او را در حال مبارزه ببیند. با توجه به توصیه‌ها و راهنمایی‌های فراوانی که برای حمایت از آن‌ها در دوران گذار دشوار دوران کودکی، نوجوانی و بزرگسالی وجود دارد، برخی از مفاهیم کوچینگ نیز می‌توانند هنگام حمایت از جوانان ارزش زیادی داشته باشند. در این مقاله، دقیقاً منظورمان از کوچینگ کودکان خردسال، چند نکته برای کوچینگ مؤثر، و چگونگی استفاده از آنها با کودکان برای کمک به موفقیت در هر چیزی که زندگی به آن‌ها می‌دهد، خواهیم داشت.

کوچینگ کودکان چیست؟

وقتی صحبت از کوچینگ برای کودکان می شود، بهترین فرد برای این شغل تقریباً همیشه والدین هستند. بخش بزرگی از والدگری حمایت از کودکان برای دستیابی به پتانسیل‌هایشان، کشف علایق و اهدافشان و کمک به آنها برای تلاش در مسیرهای مختلف موفقیت به روش‌های معنادار است.

وقتی به فرزندپروری فکر می کنیم، به ندرت پیش می آید که مفاهیم هدف گذاری اسمارت برای فرزندانمان را در نظر بگیریم، روشی که برای خود انجام می دهیم، اما چرا که نه؟ این به معنای تحت فشار قرار دادن کودکان برای تصمیم گیری سخت در مورد آینده نیست، بلکه تشویق آنها به کنجکاوی در مورد اینکه زندگی ممکن است برای آنها چگونه باشد.

کوچینگ مؤثر همچنین می‌تواند به کودکان خردسال کمک کند تا برخی از مهارت‌های شخصی خود را توسعه دهند که به آنها در بزرگ‌تر شدن کمک می‌کند، از جمله:

• تاب آوری؛
• غلبه بر شکست؛
• اعتماد به نفس برای رسیدن به چیزی که می خواهند؛
• حل خلاقانه مسئله؛
• رویکردی باز و کنجکاو به چالش ها و ایده های جدید؛
• همکاری و اشتراک گذاری؛

کوچینگ می‌تواند به ارائه چارچوبی برای کار با جوانان به روش‌های جدید کمک کند،  هنگامی که به خوبی انجام شود. چارچوب کوچینگ برای کودکان خردسال می تواند به آنها کمک کند تا در مورد آنچه می خواهند انجام دهند و آنچه می توانند به دست آورند، احساس قدرت مندی و مثبت اندیشی کنند. یادگیری مهارت‌ها، تکنیک‌ها، ابزارها و مفاهیم کوچینگ مؤثر می‌تواند ابزاری عالی برای والدین، معلمان یا هر کسی که مسئول حمایت از کودکان خردسال است باشد.

کوچینگ احساسات برای کودکان چیست؟

• کوچ احساس حوزه ای از روانشناسی روابط است که به طور خاص بر کوچینگ جوانان برای اعتماد به نفس عاطفی، اجتماعی و رفاه تمرکز دارد.
• کوچینگ هیجان بر کمک به کودکان برای درک و تنظیم واکنش های عاطفی خود تأکید دارد، به جای تلاش برای وادار کردن آنها به تغییر رفتارشان از طریق سیستم های پاداش و تنبیه.

استفاده از سیستم های پاداش و تنبیه می تواند در کوتاه مدت با کودکان کار کند، اما تحقیقات نشان داده است که با گذشت زمان این مدل های رفتار اجباری به طور فزاینده ای بی اثر می شوند. کوچینگ هیجان بسیار سودمندتر است زیرا به کودکان کمک می کند تا وسعت احساسات خود را درک کنند، چرا ممکن است اتفاق بیفتند و چگونه بر آنها ارتباط برقرار کنند و بر آنها غلبه کنند.

تکنیک کوچینگ احساسات از دو عنصر تشکیل شده است:

1. همدلی:

   این امر مستلزم آن است که والدین هرگونه واکنشی را نسبت به رفتاری که کودک نشان می دهد متوقف کند و در عوض بر همدلی احساساتی که نشان می دهد تمرکز کند. در این بخش از کوچینگ، کمک به کودک برای تشخیص و برچسب زدن واکنش‌های عاطفی خود، کمک به درک احساسات خود از اهمیت بالایی برخوردار است.

2. راهنمایی:

   بخش دوم کوچینگ نیازمند راهنمایی، در توضیح علت به وجود آمدن احساسات است. بسته به موقعیت، محدودیت‌هایی همچنان می‌تواند برای رفتار اعمال شود (برای مثال، وادار کردن کودک به  سکون در نتیجه رفتار بد)، اما تمرکز باید بر راهنمایی کودک باشد که چرا آن‌گونه رفتار کرده است.

“گاتمن” روانشناس کلیدی در این زمینه بود. تحقیقات او بر روابط خانوادگی و نگرش والدین و به نوبه خود این که چگونه بر رفتار فرزندانشان تأثیر می گذارد متمرکز است. زمانی که او برای اولین بار تحقیقات خود را آغاز کرد، ادبیات و منابع موجود بسیار محدود بود و به نظر می‌رسید که فشار زیادی بر والدین وارد می‌کرد تا فرزندانی از نظر عاطفی قوی تربیت کنند، بدون اینکه حمایتی برای انجام این کار داشته باشند.

گاتمن مطالعاتی انجام داد تا کلیشه‌های والدین را بررسی کند، و اینکه چگونه این کلیشه‌ها بر رشد عاطفی کودکان تأثیر می‌گذارند، و اینکه کلید کمک به والدین در درک احساساتی است که در پشت رفتارهای «مشکل‌آمیز» فرزندانشان وجود دارد.

چهار کلیشه اصلی والدین که او شناسایی کرد عبارت اند از:

1. والدین بی اعتنا

   این نوع والدین به سرعت واکنش‌های عاطفی را به سخره می‌گیرند یا مهار می‌کنند، احساسات خود یا فرزندانشان را کنار می‌گذارند و از تکنیک‌های حواس‌پرتی برای رسیدگی به رفتار مشکل‌ساز استفاده می‌کنند تا اینکه بفهمند چه اتفاقی می‌افتد.

2. والدین ناراضی

   این نوع والد شبیه به والد بی اعتنا است، اما به مراتب منفی تر، مستقیم تر و منتقدتر نسبت به واکنش های عاطفی فرزندش است. آن‌ها اغلب رفتارهای کنترل‌کننده یا دستکاری‌کننده‌ای از خود نشان می‌دهند تا فرزندان خود را تنبیه کنند و علاقه‌ای به درک احساسات فرزندان خود ندارند.

3. والدین بی عنان

   این نوع والدین آرام‌تر هستند، اما به همان اندازه هیچ حمایت یا راهنمایی برای بررسی و درک واکنش‌های عاطفی، یا نحوه ارتباط آنها با رفتار فرزندانشان ارائه نمی‌دهند. آن‌ها معمولاً از زمان به‌عنوان وسیله‌ای برای مقابله با رفتار مشکل‌ساز ،استفاده می کنند و به‌جای اینکه به صورت فعالانه با این موضوع برخورد کنند، صرفا در انتظار آن هستند که موضوع خودش حل شود.

4. والدین خوب

   گاتمن پیشنهاد می کند که این نوع والدین کمتر رایج است و او آن را «مربی احساسات» نیز نامیده است. این والدین برای درک نیازها و پاسخ های عاطفی فرزندان خود زمان می گذارند و به آنها راهنمایی می کنند تا خودشان را درک کنند. آنها رفتار مثبت را از طریق تکنیک های خودتنظیمی و خودآگاهی بهتر ترویج می کنند.

پنج مرحله کلیدی مربی احساسات:

گاتمن دریافت که به اصطلاح “والد خوب” یا “مربی عاطفه” به طور مداوم رفتارها یا مراحل زیر را نشان می دهد که به آنها امکان می دهد درک و پیوند بهتری با فرزندان و پاسخ های عاطفی آنها ایجاد کنند:

1. از احساسات مختلف کودکان و نحوه نشان دادن آنها در خارج آگاه باشید.
2. :تشخیص دهید که بیان عاطفی فرصتی برای ایجاد رابطه عمیق تر با فرزندانتان است.
3. همدلی نشان دهید و احساسات کودکان را تأیید کنید، اما به آنها کمک کنید تا بفهمند چرا به روشی که انجام می دهند پاسخ می دهند.
4. کلمات و برچسب های مناسبی را در اختیار کودکان قرار دهید تا از آنها برای انتقال احساسات خود استفاده کنند.
5. بدانید که چه زمانی باید محدودیت ها را تعیین کنید یا هنگام حل مشکل یا رسیدگی به رفتار مشکل ساز، دکمه “تنظیم مجدد” را بزنید.

تعامل با کودک به این روش به آنها کمک می کند تا درک شناختی خود را از احساسات خود، نحوه ارتباط آنها با رفتار خود ایجاد کنند و آنها را تشویق می کند تا تکنیک های خودتنظیمی مثبت را اتخاذ کنند.

مزایای کوچینگ کودکان و خردسال چیست؟

وقتی کوچینگ به درستی انجام شود، فواید آن برای کودکان خردسال بسیار زیاد است. کوچینگ می‌تواند به کودکان خردسال کمک کند تا مهارت‌ها و ویژگی‌های زندگی را توسعه دهند و‌بتوانند بر برخی از چالش‌ها و تصمیم‌های سخت‌تر زندگی کار کنند و بر آن‌ها غلبه کنند.

کوچینگ در مورد پیروزی یا اصلاحات سریع نیست، بلکه تمرکز بر توسعه مستمر در طول زمان است. اگر آرزوی شما این است که این ویژگی ها را به بچه ها القا کنید، می توانید در این مقاله درباره تبدیل شدن به یک کوچ مهارت های زندگی اطلاعات بیشتری کسب کنید.

1. به آنها کمک می کند تا بفهمند که موفقیت ها همیشه مساوی با شادی نیستند؛ کسب بالاترین نمره آزمون، برنده شدن در آن مسابقه یا کسب مقام اول در بازی ورزشی یک احساس عالی و تجربه هیجان انگیز است! اما چیزی که بسیاری از بزرگسالانی که به طور ظاهری تمام جعبه های موفقیت را علامت می زنند، با آن موافق هستند، این است که شادی تنها به برنده شدن نیست.
2. یاد بگیرند که احساسات و تجربیات آنها دو چیز مجزا هستند؛
   بچه‌ها معمولاً در طول هر روز، بر اساس هر اتفاقی که در حال رخ دادن است، احساس خستگی، گرسنه بودن یا حتی اگر آب میوه‌شان در فنجان رنگی نامناسب سرو شده باشد، احساسات را پشت سر می‌گذارند! کوچینگ می تواند به آن ها (و شما به عنوان والدین) کمک کند تا علت بروز احساسات را کشف کرده و آنها را از تجربیاتشان جدا کند. این می تواند به ویژه در صورتی مفید باشد که مثلاً در یک مسابقه شکست بخورند یا نمره پایینی کسب کنند.
   کوچینگ احساسات به ویژه می تواند به آنها کمک کند تا بفهمند که احساس ناراحتی می کنند زیرا آنطور که انتظار داشتند انجام نداده اند (و این اشکالی ندارد) اما این یک تجربه مشخص نمی کند که آنها چه کسی هستند.

3. به آنها در ایجاد تعادل و کنجکاوی کمک می کند؛ وقتی کودکان در چیزی مهارت نشان می‌دهند، می‌توان به راحتی آن ها را مشغول آن کار کرد و آن‌ها را تشویق کرد که روی آن چیز تمرکز کنند – چه یک ورزش یا ساز موسیقی یا سرگرمی دیگر.
   کودکان نشانه های خود را از ما می گیرند و اغلب با این کار همراه می شوند. کوچینگ به تشویق تعادل کمک می‌کند – تضمین می‌کند که در حالی که میل به یک چیز خاص عالی است، داشتن علایق و کنجکاوی متعدد برای کشف مناطق جدید در دراز مدت مفیدتر خواهد بود.

4. درک بهتر اینکه همه افراد متفاوت هستند و این خوب است؛ با عدم علاقه مندی کودکان به یک چیز یا فقط به چیزهایی که خود ما بیشتر به آن علاقه مندیم، به آنها اجازه می دهیم تا درک بیشتری نسبت به محدوده وسیع علایق و علایق موجود داشته باشند و یاد بگیرند که هیچ اشتباهی وجود ندارد. چیزهای «درست» برای لذت بردن یا راه هایی برای شاد بودن.

5. تمرکز خود را بر ساختن شخصیت های معتبر حفظ می کند؛ کوچینگ می تواند به کودکان کمک کند تا یاد بگیرند که واقعاً چه چیزی باعث خوشحالی آنها می شود. این در مورد سخت کار کردن، تلاش کردن بهترین ها و غلبه بر موانع است.

چگونه به طور موثر کودکان را کوچ کنید.

تکنیک‌ها و روش‌های مختلفی در مورد مربیگری وجود دارد، مهم است که مطمئن شوید آن‌هایی را که برای شما کارآمد است را پیدا کنید و با تک تک کودکانی که مربیگری می‌کنید بهترین کار را داشته باشید.

به زمانی که در مدرسه بودید فکر کنید. آیا مربی یا معلمی وجود داشت که برای شما متمایز باشد؟ چه چیزی در مورد آنها بود که شما را درگیر کرد و از جلسات آنها لذت بردید؟ این یک نقطه شروع عالی برای شروع ساختن ایده ای در مورد چگونگی مربیگری موثر است.

برخی از نکات دیگر عبارتند از:

• اهمیت بازی را به خاطر بسپارید
  بازی در دوران کودکی بسیار مهم است. کودکان به دلایل مختلفی درگیر بازی می شوند، اما یکی از دلایل کلیدی که محققان بر آن توافق دارند، درک دنیای گسترده تر اطراف و تجربیاتشان است.
  با افزایش سن، کمتر و کمتر درگیر بازی می‌شویم، که می‌تواند برای مربیان دشوار باشد که این موضوع را به عنوان یک جنبه مهم از جلسات خود در نظر بگیرند. بازی خلاقیت، حل مسئله، کنجکاوی و اکتشاف باز را تشویق می‌کند، بنابراین برای یک جلسه مربیگری مؤثر، مطمئن شوید که برخی از فعالیت‌های بازیگوشی را در نظر بگیرید.
• بهترین تکنیک های ارتباطی را انتخاب کنید
  وقتی به ارتباط فکر می کنیم، بلافاصله به آنچه می گوییم و چگونه آن را می گوییم فکر می کنیم، اما ارتباط موثر بسیار بیشتر از این است.
  ارتباط موثر شامل گوش دادن فعال، پرسیدن سوالات، زبان بدن (به ویژه با کودکان) و به اشتراک گذاری دانش به جای گفتن است.
  اطمینان حاصل کنید که از واژگان و اصطلاحات مناسب سن استفاده می کنید، اما نه  بچگانه صجبت کردن. با یافتن تعادل مناسب در ارتباط با کودکانی که به آنها آموزش می دهید، نتایج بسیار خوبی دریافت خواهید کرد.
• برنامه ریزی را فراموش نکنید
  برنامه ریزی کاملاً حیاتی است. مطمئن شوید که می‌دانید می‌خواهید نتیجه هر جلسه چه باشد. هنگام انتخاب فعالیت ها از خود بپرسید “آیا می خواهم این کار را انجام دهم؟” – اگر پاسخ منفی است، چیز دیگری را انتخاب کنید!
  به این فکر کنید که چطور ممکن است اشتباه پیش بیاید و چگونه این کار را میانجیگری خواهید کرد. اگر یک فعالیت تمام شد، چگونه می توانید جلسه را با زمان بندی تطبیق دهید؟ اگر این فعالیت زمان بسیار کمتری از آنچه پیش‌بینی می‌کردید طول بکشد، چه؟ چگونه در یک، دو یا پنج جلسه بعدی خود در مورد آنچه در این جلسه ارائه می دهید رشد خواهید کرد؟
  با نحوه ارائه خود سازگار و روان باشید، اما مطمئن شوید که می دانید چه کاری انجام می دهید و چگونه می خواهید آن را انجام دهید. هیچ چیز سریع‌تر از مربی که نمی‌داند چه کاری انجام می‌دهد، تعامل را از دست نمی‌دهد.