خیلی از ما انسان‌ها ممکن است در زمان مواجهه با یک مشکل و یا مسئله، به اولین نفر موجود در ذهنمان مراجعه و درخواست کمک کنیم؛ این شخص به احتمال زیاد یکی از دوستان یا اعضای خانواده مان است. البته این درخواست می‌تواند ریسک هایی برای ما به همراه داشته باشد؛ مثل اینکه احتمال دارد آن فرد خود نیز در این مسئله ی پیش آمده ذینفع بوده بنابراین نمی‌تواند به درستی شرایط را قضاوت کرده و یا با ما همدلی کند.

گاهی نیز شناخت دوستان و اطرافیان از ما، سبب ارائه و بیان بازخوردها ویا دلسوزی هایی از طرف آنها شده که مانع همراهی و کمک بی طرفانه شان شود و در نتیجه ممکن است راهکارهایی پیش پای ما بگذارند که مناسب ما و شرایط مان نبوده وحتی اگر به هر دلیلی به آن راهکارها عمل نکنیم از ما رنجیده و نا امید گردند.

باوجود ریسک های این چنینیِ ناشی از درخواست کمک و همراهی از دیگران،  بنظر می رسد بهترین راهکار مراجعه به شخص سومی باشد که نه تنها شناخت قبلی از ما ندارد، بلکه می‌تواند با مهارت پرسشگری خود، بدون تعصب و قضاوت، با ما همدلی کرده و ما را برای یافتن راهکارهایی مناسب در مدیریت روابط مان همراهی کند.

کوچ رابطه می‌تواند به ما کمک کند تا نه تنها روابط خود را با دیگران بهبود ببخشیم، بلکه هر عاملی که مانع از ایجاد ارتباطات سالم و موثر می شود را شناسایی، حذف و با تکنیک هایی کاربردی روابط جدید و هدفمندی را طراحی و مدیرت کنیم. همچنین کوچ رابطه فقط به موضوع روابط نمی‌پردازد بلکه هر موضوع و نشانه ای که در طول جلسات توسط مراجع به آن اشاره شود را شنیده، مهم دانسته و بازخورد می‌دهد و در صورت اینکه تشخیص دهد موضوعی خاص در بحث روابط  فرد وجود دارد که خارج از تجربه و تخصص خود اوست، وباید عمیق تر و تخصصی‌تر به آن پرداخته شود، فرد را به سایر کوچ ها ارجاع خواهد داد.

یادآوری این نکته نیز حائز اهمیت است که کوچ رابطه فردی است که علاوه بر دارا بودن مدرک و صلاحیت های کوچینگ، دارای تخصص در زمینه رابطه فرد با خودش و با دیگران است و همینطور در موضوعات مربوط به روابط خانوادگی و زناشویی نیز تجربه مشاوره یا کوچینگ را دارد.